...

o sarkıyı dinlerken farkettim birden bire,
meğer 30 yılı devirmişim ama hiç sevilmemişim...

bir çay içsek?

inanir misin, attığım taş kurbağanın umrunda bile değil.
dünya da benim.
"hassas" mutfak terazini sevdiği çayı bulabilmek için alıp 2 gr şundan 3gr bundan koyan ,
bir güzel harmanlayan kız sallama çay içiyor artık.
inanır mısın, hiç bir şeyin tadı yok.
neşter değerken usulca içim değil, tenim acıyor artık, ölesiye korkuyorum ölmekten.
inanır mısın, zaman kavramını kaybettim.
peki, hayatta kalan son sevdiğim senmişsin gibi bakmayı bana kim öğretti?
aynada hep aynı yüzle karşılaşıyorum bırakmıyor peşimi,
inan bana biliyorum! beraber bir çay içsek geçecek hepsi.
ve biliyorum ki bir çay içsek geçecek, geçecek hepsi

...

düş - erken

bizden daha çok nefret ettiğim kimse olmadı benim,
ve her nasılsa bizden daha çok sevdiğim.
kendimi kaybolmuş hissettiriyordun ve ben bulunmaktan korkuyordum.
bir fısıltı
bir haykırış...
sesim çıkmıyor artık, gözlerim yaşarmıyor.
hiç bu kadar şaşkın bakmamıştım hayata,
ve hiç bu kadar alışmamıştım yaşamaya.
ölmekten korkar insan ve delice ölmeyi ister.
oysa sürekli biz olmayı dener ve hep sende kaybolurum ben,
kaçmak isterim,
düşerim.
boşver, sizin yerinize de ben acı çekerim.
daha mutlu olamam ben,
ki ben daha yalnız da kalamam.

bugün

bugün bir demlik çay içtim,
ve kuş lokumunun en çok yeşilini sevdiğimi farkettim.

bugün her şey normale döndü,
ve ben kimsesiz kaldım.