ve her nasılsa bizden daha çok sevdiğim.
kendimi kaybolmuş hissettiriyordun ve ben bulunmaktan korkuyordum.
bir fısıltı
bir haykırış...
sesim çıkmıyor artık, gözlerim yaşarmıyor.
hiç bu kadar şaşkın bakmamıştım hayata,
ve hiç bu kadar alışmamıştım yaşamaya.
ölmekten korkar insan ve delice ölmeyi ister.
oysa sürekli biz olmayı dener ve hep sende kaybolurum ben,
kaçmak isterim,
düşerim.
boşver, sizin yerinize de ben acı çekerim.
daha mutlu olamam ben,
ki ben daha yalnız da kalamam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder