git

hazırladığım laflara hep "bazen" diye başladığımı farkettim,
atıyorum, tutturamıyorum.
tek adımda geçiyorum köprünün öte yakasına,
ojelerim bozuluyor!
ne zaman acele etsem bozuluyor bir şeyler ardımda,
kırılmıyor belki, ama tamir de edilmiyor...
tek bir kelime sana yetmiyor,
beni tamamlıyor,
biz diye bir şey yok, biliyorsun ya!?
hem tek bir kelime yeterdi bana,  üç harfti işte,
kolaydı, basitti, kırılgandı.
sen "aşk" sandın hep ,
oysaki, ben "kal" demeni bekledim.