anlattıklarını hatırlamıyorum

televizyonu kapattım önce, sonra gözlerimi. duvarlarını boyadım odamın ardından...
hangi rengi severdim en çok? hatırlayamadım. karıştıkça renkler birbirine karardı duvarlarım.

hem benim bulutlarım hep yağmur getirir zaten, belki bu yüzden griye aldanışım,
kimsesizliğini severim ben gecenin, tam da bu yüzden siyaha bağlanışım.

senin için biriktirdiğim hikayeler vardı bir de... sürekli aynı kelimeler çınlıyor kulaklarımda...
ayaklarım yere basmıyor sen hem olduğunda hem olmadığında...
şimdi kime neler anlatıyorsun? bilmiyorum.
ama bana anlattıklarının hiç birini hatırlayamıyorum.
nedense, aslında bana söylemediğin herşeye anlam yüklemeyi bırakamıyorum.