gözleri görmediği için uçmayı öğrenememiş bir kuş gibi yüreğim, doğasında var uçacak, her defasında ağaçlara çarpacak, kanatları kırılacak, üzülmeyecek devam edecek kanatlarını kırmaya... ya sana da çarparsa diye korkun ya kanatırsa , acıtırsa canını...
kör olduğu için suçlamak kuşu , kulağa kör kuş olmaktan da saçma gelmiyor mu?
kendi kendime konuşurken birileri beni duysun istiyorum, yoksa deli olurum... ama duyarlarsa da birileri beni deli zannederler...

hem zaten yaprakları dökülmüş bir ağaç gibiyim ben renksiz ve çıplak. üşüyorum, sar beni rüzgarla, ört üstümü karla, yağmurla...döndüğünde sıcak olsun içerisi diye, kapıyı örtmeyi de unutma giderken...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder